دیوان عدالت اداری همزمان با ایام فاطمیه و فرا رسیدن سالروز شهادت حضرت زهرا(س) ، مراسم عزاداری با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان برگزار کرد.

به گزارش روابط عمومی دیوان عدالت اداری، به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت بانوی دو عالم، حضرت زهرا(س)، مراسمی عزاداری با حضور رئیس دیوان، معاونین و کارکنان قضایی و اداری و با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در دیوان عدالت اداری برگزار شد.

حجت الاسلام والمسلیمن پناهیان ضمن تسلیت به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س)، به مقوله زمان و آینده نگری اشاره کرد و گفت: یکی از مقوله‌های مهم در حیات بشر، مقوله زمان است، زمانی که در آن زندگی می‌کنیم از هویت خاص و با ارزشی برخوردار است که برای لحظه لحظه آن باید برنامه‌ریزی کرد. زمان دارای حرمت ویژه‌ای است که از بسیاری مقولات دیگر با ارزش‌تر است.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان در ادامه گفت: زمان، مدت محدود ولی نامعلومی است که برای زندگی کردن در اختیار داریم، زمان دارای سرعت و نظم ویژه‌ای است که تغییری در آن ایجاد نمی‌شود. ولی علی‌رغم ویژگی‌های منحصر به فرد زمان، ما ارزش نعمت زمان را به درستی درک نمی‌کنیم، ما نباید در مورد زمان سخاوت داشته باشیم و آن را در هر جایی بذل و بخشش کنیم. در مورد مدیریت زمان و نحوه استفاده از آن باید دقت ویژه داشت.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان به دور اندیشی و آینده نگری حضرت فاطمه (س) اشاره کرد و گفت: فجایع بزرگی چون حادثه جانسوز کربلا، ماجرای حَره وقتل عام مدینه ،کشتار «مالک بن نویره» و یارانش بدست کودتاگران، قتل عامها و شکنجه های امویان به نام دین، پستی ها و رذالت ها و دین فروشی های عباسیان به نام خدا ومذهب، و در نتیجه انحطاط و عقب ماندگی امت رسول خدا را در روند تاریخ ، همه را می دید و از سر خیرخواهی هشدار می داد و فرمودند: من از سر خیرخواهی حقایق را گفتم ، دوراندیشی و آینده نگری ها کردم، از خطرها و آفت ها شما را هشدار دادم، اما دریغ و درد که گوش شنوا نیست. آیا من می توانم شما را در حالی که نمی خواهید به کاری مجبور سازم؟

بدین سان حضرت فاطمه (س) حقایق را گفت و تاریخ و گذشت زمان و رخدادهای غمبار آن ، درستی آینده نگری او را به اثبات رساند .

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در پایان به یکی از روشهایی که می تواند انسان را دور اندیش و آینده نگر کند اشاره کرد و گفت: یاد مرگ می تواند انسان را آینده نگر و اگر نمی توان به مرگ فکر کرد باید به پیری فکرد که غفلت انسان از این مقوله موجب عدم دوراندیشی  است.